تولید اینولین

فرایند ساخت اینولین

اینولینگروهی از پلی استخاریدها است که از انواع مختلف گیاهان (کاسنی، کنگر اورشلیم، گندم، موز، دهلیا و غیره) تا انرژی سهام تولید می شوند. این یک فیبر غذایی است که به عنوان یک عامل پیش بیوتیک برای تحریک باکتری های گوارشی و ارائه مزایای بالقوه دیگر برای سلامت انسان استفاده می شود.

مرحله استخراج مخلوطی از پلی ساکریدها با درجه های مختلف پلیمریزاسیون (از DP1 تا حدود DP150) و ناهنابی های مختلف تولید می کند. تصفیه شامل بازیابی تنها زنجیره های بلند (DP>70) است که اعضای ترجیحی خانواده اینولین را آهنگسازی می کنند.

تولید FOS-95 از اینولین

در حالی که زنجیره های طولانی پلی ساخارید اینولین را می سازند، زنجیره های بسیار کوتاه را می توان به عنوان فروکتو الیگوساخاریدها یا FOS (پلیمرهای با DP2-4) دلوار کرد.

در صورت نیاز، مخلوط زنجیره های کوتاه را می توان با فن آوری تبادل ion ما به منظور افزایش عملکرد مراحل بعدی از بین می رود. کروماتوگرافی SSMB استفاده می شود، به عنوان برای اینولین، برای بازیابی تنها کسری از DP2، DP3 و DP4 با از بین بردن DP1 و DP>4. فن آوری شما را قادر می سازد برای تولید FOS-95, FOS خالص تر و متمرکز تر است که می تواند اسپری خشک و شجاعت به عنوان یک پودر.

تولید اینولین از کاسنی

فرایند تولید شامل استخراج اینولین به طور طبیعی رخ می دهد از ریشه کاسنی توسط انتشار در آب گرم است. سپس عصاره خام با استفاده از فناوری های صنایع قند و نشاسته تصفیه می شود، و سپس تبخیر می شود و خشک می شود. الیگوفروکتوز کاسنی توسط هیدرولیز آنزیمی جزئی اینولین به دست می آید که در نهایت با خشک شدن اسپری به دنبال دارد. هیدرولیز یا توسط اکسو-اینولیناز، با عمل ترکیبی اکسو و آندو-اینولینازها، یا تنها توسط آندوینولیناز کاتالیز می شود.

تولید صنعتی اینولین

ریشه کاسنیمنبع اصلی استخراج برای تولید تجاری اینولین است. فرایند استخراج اینولین مشابه به دست آوردن قند از دانه های قند است. [5] پس از برداشت، ریشه کاسنی برش داده و شسته می شود، سپس در یک حلال خیس; سپس اینولین جدا شده، تصفیه می شود و اسپری خشک می شود. اینولین همچنین ممکن است از ساکارز سنتز شود.

اینولین در کجا تولید می شود؟

اینولین ها گروهی از پلی ساخاریدهای به طور طبیعی رخ می دهند که توسط بسیاری از انواع گیاهان تولید می شوند که از نظر صنعتی اغلب از کاسنی استخراج می شوند. اینولین ها متعلق به کلاسی از فیبرهای غذایی هستند که به فروکتان معروفند. اینولین توسط برخی گیاهان به عنوان وسیله ای برای ذخیره انرژی استفاده می شود و به طور معمول در ریشه ها یا ریزوم ها یافت می شود. بیشتر گیاهانی که اینولین را سنتز و ذخیره می کنند، اشکال دیگری از کربوهیدرات مانند نشاسته را ذخیره نمی کنند. در ایالات متحده در سال ۲۰۱۸ سازمان غذا و دارو اینولین را به عنوان یک ماده فیبر غذایی که برای بهبود ارزش غذایی محصولات غذایی تولیدی استفاده می شود، تأیید کرد. استفاده از اینولین برای اندازه گیری عملکرد کلیه "استاندارد طلا" برای مقایسه با دیگر وسایل تخمین نرخ تصفیه گلومرولار است.

اينولين چيه؟

اینولین یک فیبر غذایی محلول طبیعی است که از ریشه گیاه کاسنی می آید. این کربوهیدرات تشکیل شده از بسیاری از واحدهای فروکتوز به هم پیوستند (پلی ساکرید).

اینولین جزء سنتی رژیم غذایی انسان است. به طور طبیعی در میوه و سبزیجات مانند پیاز، تره فرنگی، موز و سیر، در میان بسیاری از گیاهان دیگر وجود دارد. ریشه کاسنی منبع اصلی تجاری اینولین است. به همین دلیل این ماده غذایی اغلب به عنوان فیبر ریشه کاسنی برچسب گذاری می شود. دارای مزایای بهداشتی قابل توجه و اثبات شده علمی است. اینولین را می توان برای توسعه محصولات غذایی خوشمزه و سالم به کار برد. در کنار غنی سازی فیبر می توان از آن برای جایگزینی قند و چربی در حالی که طعم و دهان را بهبود می بخشید استفاده کرد.

مترادف اینولین

اینولین و الیگوفروکتوز که فروکتو-الیگوساخاریدها (FOS) نیز نامیده می شوند، متعلق به کلاس کربوهیدرات های فروکتان هستند. مترادف های دیگر برای این مواد غذایی سالم فیبر ریشه کاسنی و عصاره ریشه کاسنی است. در اینجا کلمه اینولین به تمام انواع اینولین ها از جمله الیگوفروکتوز و فیبر ریشه کاسنی اشاره دارد.

اینولین چگونه ساخته می شود؟

اینولین ماده ای نشاسته ای است که در میوه ها، سبزیجات و گیاهان بسیار متنوعی از جمله گندم، پیاز، موز، تره فرنگی، کنگر فرنگی، و مارچوبه یافت می شود. اینولین که برای پزشکی استفاده می شود بیشتر با خیس کردن ریشه کاسنی در آب گرم به دست می آید.

اینولین معمولاً توسط دهان برای چربی های خون بالا از جمله کلسترول و تری قند خون استفاده می شود. همچنین برای کاهش وزن، یبوست، اسهال، و دیابت استفاده می شود.

اینولین شاخه دار یا بدون شاخه است

اینولین باکتریایی به شدت شاخه دار (بیش از ۱۵٪ شاخه) است و به ترتیب ده ها یا صدها زیر واحد موجود است.

ساختار اینولین

اینولین مجموعه ای نامتگن از پلیمرهای فروکتوز است. شامل موئیت های گلوکوسیل خاتمه دهنده زنجیره ای و یک فروکتوزیل موئیتی تکراری است که توسط پیوندهای β(۲٬۱) به هم مرتبط هستند. درجه پلیمریزاسیون (DP) اینولین استاندارد بین ۲ تا ۶۰ است. پس از حذف کسر با DP پایین تر از 10 در طول فرایند ساخت، محصول باقی مانده اینولین با عملکرد بالا است. برخی از مقالات کسرهای با DP پایین تر از ۱۰ را فروکتو الیگوساخاریدهای زنجیره ای کوتاه در نظر گرفته اند، و تنها مولکول های زنجیره ای طولانی تر را اینولین می نامیند.

به دلیل پیوندهای β(۲٬۱) اینولین توسط آنزیم های سیستم آلیمنتاری انسان هضم نمی شود و به خواص عملکردی آن کمک می کند: کاهش ارزش کالری، فیبر غذایی، و اثرات پربیوتیک. بدون رنگ و بو، تأثیر چندانی بر ویژگی های حسی محصولات غذایی ندارد. الیگوفروکتوز ۳۵٪ شیرینی ساکارز را دارد، و پروفایل شیرین کننده آن شبیه شکر است. اینولین استاندارد کمی شیرین است، در حالی که اینولین با کارایی بالا نیست. محلول بودن آن بیشتر از الیاف کلاسیک است. هنگامی که کاملاً با مایع مخلوط می شود، اینولین یک ژل و یک ساختار خامه ای سفید تشکیل می دهد که شبیه چربی است. شبکه ژل سه بعدی آن که متشکل از ذرات اینولین کریستالی زیرمیکرون نامحلول است، مقدار زیادی آب را بی حرکت می کند و پایداری فیزیکی آن را تضمین می کند. همچنین می تواند ثبات فوم ها و امولسون ها را بهبود بخشد.

ترخیص اینولین

ترخیص اینولین، روشی که به کمک آن ظرفیت فیلترینگ گلومرولی (ساختارهای اصلی فیلترینگ کلیه) با اندازه گیری میزان پاک شدن اینولین، ماده آزمایش از پلاسمای خون تعیین می شود.

اینولین دقیق ترین ماده برای اندازه گیری است زیرا یک مولکول کوچک و بی اثر پلی ساکرید است که به آسانی از گلومرولی به داخل ادرار عبور می کند بدون اینکه توسط توبول های کلیوی دوباره مورد بررسی قرار گیرد. مراحل درگیر در این اندازه گیری، با این حال، کاملا درگیر هستند؛ در نتیجه اینولین به ندرت در آزمایش بالینی مورد استفاده قرار می گیرد، اگرچه در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرد. ترخیص کراتینین (q.v.) روش رایج تر مورد استفاده برای ارزیابی عملکرد کلیه است.

تابع اینولین

اینولین در معده هضم یا جذب نمی شود. به روده هایی می رود که باکتری ها قادرند از آن برای رشد استفاده کنند. از رشد نوع خاصی از باکتری ها حمایت می کند که با بهبود عملکرد روده و سلامت عمومی همراه است. اینولین توانایی بدن در ساخت انواع خاصی از چربی ها را کاهش می دهد.

اینولین از

اینولین پلیمری است که از مونومرهای فروکتوز که از طریق پیوندهای فروکتوز β-(۲-۱)-d-فروتوزیل فروکتوز پیوند داده می شوند، تشکیل شده است. در روده کوچک انسان به دلیل وجود β پیکربندی C-2 غیرقابل هضم است و می تواند توسط میکروفلورای روده ای در روده بزرگ تخمیر شود. نزدیک به ۹۰٪ اینولین به روده بزرگ عبور می کند و توسط باکتری های کولونی هضم می شود. در اینولین کاسنی درجه پلیمریزاسیون یا تعداد واحد مونومر از ۲ تا ۶۰ متفاوت است که ترکیبی از هر دو الیگومر و پلیمر را نشان می دهد. وزن مولکولی و درجه پلیمریزاسیون (۱۰۳–۱۰۵) اینولین باکتریایی در مقایسه با اینولین گیاهی بسیار بالا و منشبه تر است. منابع اینولین شامل پیاز، سیر، گندم، کنگر فرنگی، و موز است. مقدار کالری اینولین کم است، به عبارتی ۱٫۵ کیلوکالری در گرم که ممکن است به دلیل غیرقابل هضم بودن آن باشد.

اینولین یک پروتئین است

اینولین یک عنصر در بسیاری از انواع نوار پروتئین است. اینولین نوعی فیبر محلول است که در بسیاری از گیاهان یافت می شود. اینولین نیز فروکتان است. مانند دیگر فروکتان ها یک پربیوتیک است، به این معنی که باکتری های خوب روده را تغذیه می کند.

برای پودر فله اینولین، لطفا با ما در ایمیل تماس بگیرید:herbext@undersun.com.cn

منابع:https://www.sciencedirect.com/topics/food-science/chicory-roots

https://www.novasep.com/home/products-services/functional-ingredients/industrial-processes/fos-produced-from-inulin.html

https://en.wikipedia.org/wiki/Inulin

https://www.inspiredbyinulin.com/what-is-inulin/

https://www.webmd.com/vitamins/ai/ingredientmono-1048/inulin

https://www.britannica.com/science/inulin-clearance

https://www.sciencedirect.com/topics/medicine-and-dentistry/inulin